Thursday, July 29, 2010
Foursquare Gospel Church (Worship 101)
Every Sunday night our church (Foursquare Gospel Church of Digos City “Sycamore Division”) has an exciting activities we called “Worship 101”. On this worship activities people are worshiping our Lord with joyful songs and dancing with gladness. Also we have the time expending and discussing the goodness of our GOD to our lives, sharing it to other mostly to our visitors who are having an acquaintance to everyone. Worship 101 is started last year on July 12 2009 and the name is being originalize form the College freshmen subjects 101 (ex. English 101 and Algebra 101) that is why we called it “Worship 101”. Worship is for everyone, we as the member of the church invites everyone to join the service starting 6 in the afternoon until 9 in the evening. We consider any religion such as Roman Catholic and all the churches in the world to try visiting us in the presence of worshipping and giving love to GOD. Our church is located at Lapu-lapu St. Plaridel, Digos City in the Province Of Davao del Sur here in Mindanao, Philippines. If you want to contact us email me to this following email address heeroYUy_dice@yahoo.com or y.n.fampulme@gmail.com
Search Amazon.com for anti virus software 2010
Wednesday, July 7, 2010
Hamon sa bagong Presidente
Pagod na akong makinig sa mga salita, ang ninanais ko ay gawa na tila hindi ko naman nakikita sa ating bansa.
Dumaan na tayo sa mga panloloko, Ngayon may bago na naman tayo.
Nagmamagaling magsalita mayroon bang magagawa? Susunod daw sa magulang o susunod sa gurang!
Manlolokong gobyerno pinagtatawanan lang tayo!
Wala akong pakiaalam kong sino ang matamaan, itong madhid kong katawan handa nang makipagpatayan.
Dadanak ang dugo ay hindi pa rin susuko, kahit bata lang ako alam ko’ng totoo.
Ngayon alam kong mali si Rizal kabataan daw pag-asa ng bayan, eh bat tinuru-an mag hasik sa karimlan.
Itong mga musmus na kabataan ano bang kinabukasan?
Habang nalalakad kasalobong koy limang taong adik, nagsisimhot ng Rugby.
Mata’y nanlilisik. Aking inagaw SUPOT niyang pinagdaramot, bigla lang patalim ang sa akin ay inabot.
Hindi ko inaasahan limang taong gulang, ang sa’kiy papatay na di na may walang paki-alam sa mundong gigalawan.
Tapos na ang pakikipag-laban na ngayon ay unti-unti nang na wawalan?
Mahal kong bayan sana akong mapakingan.
Tulong po!
"Hamon ko sa inyo"
Monday, April 5, 2010
Carnal Love
It was just me when start I liven. Until God sent an angel with the all charm of the earth were given, She was attractive and self given and sound like I'm love'n.
She come to me like the world was never known and interrogate everything she wanted to be shown. I was open and she was close, she follow were I go, and discover the world would she by her own. I was curios when she was amazed for everything to her was so grace.
So I taught her every time she flew, when I instructed to spreed she do and everything she follow. She's like a gift for me like a new born baby so I taught until she became a lady. Time has pass by she knew the world she equip her self with knowledge and trust I told. She walk at her own street and leave all the worry and doubt for nothing. When I saw her she became my everything. I never thought I would fall to a wondrous women that even my life she would take I would give it willingly no matter what it takes. I waited the time till she grown enough like the autumn leaves in winter that drops. And time has come when everything was ready, so I plan a task for her to admit my uncover feeling to her I submit. But when I show to her everything I felt she never accommodate her self in fact she laugh and said I'm fool enough. When I heard everything she said my world falls down and ruin itself and realize everything to me that she never appreciate anything she admit. I cry my self in silent and leave my world in deep hopeless.
She come to me like the world was never known and interrogate everything she wanted to be shown. I was open and she was close, she follow were I go, and discover the world would she by her own. I was curios when she was amazed for everything to her was so grace.
So I taught her every time she flew, when I instructed to spreed she do and everything she follow. She's like a gift for me like a new born baby so I taught until she became a lady. Time has pass by she knew the world she equip her self with knowledge and trust I told. She walk at her own street and leave all the worry and doubt for nothing. When I saw her she became my everything. I never thought I would fall to a wondrous women that even my life she would take I would give it willingly no matter what it takes. I waited the time till she grown enough like the autumn leaves in winter that drops. And time has come when everything was ready, so I plan a task for her to admit my uncover feeling to her I submit. But when I show to her everything I felt she never accommodate her self in fact she laugh and said I'm fool enough. When I heard everything she said my world falls down and ruin itself and realize everything to me that she never appreciate anything she admit. I cry my self in silent and leave my world in deep hopeless.
Saturday, April 3, 2010
Villar Visit Digos City
It was morning when I heard that Presidential Candidate Manny Villar if goon to visit in Digos City march 05 2010. I was wondering how it gonna happen, because Manny Villar is one of the most popular Presidential Candidate mostly to the children s who are very fan singing the Presidential jingle “Si Manny Villar” . Then the day has come, as a photography hobbyist I bring my digital Camera to catch Villar in Action. I heard that Manny Villar is goon to land his helicopter with his political parties at Don Mariano Marcos Elementary School at 1:30 in the Afternoon, so I also came and wait till he come. 8 am in the morning Villar supporters preparing the coming of their President. They hang their banner and put their pamphlets around the school. “It was too early” I said, but their are a lot of people coming just to witness Villar arrival as I document them all I saw a lot of supporters coming. Meanwhile I saw the school guard wearing a Manny Villar cup made of cartolina and a cap of the face of Manny Villar as if he is a superhero. I took a picture on him while he was waiting of Villar’s arrival. Time to time many of the supporter’s are coming, some are student’s of Don Mariano Marcos Elem. School and they sung the Manny Villar jingle. All together they happily sing believing that Villar is the one who can change Philippines from poverty and tyranny to a rich and develop country.
It was 1:30 pm when Presidential Candidate Manny Villar and his parties arrive at the city with four helicopters consequently with Bombong Marcos, Iza Maza. When Manny Villar Arrive the people are shouting as like they are gladly and the children were running encountering Manny Villar from the helicopter. As a photography enthusiast I Cover the most spectacular moment as like a media. Happy as I shoot Manny Villar I also shake his hand. After that, Vice Presidential Candidate Loren Legarda arrive with her white helicopter. When Vice Presidential Candidate step out to her chopper the children run and shoot her name “LOREN” many times! The people warmly embrace the candidata. Then rest follows “ following names”
That day they tour around Digos and suite the people to vote them. And the afternoon they went back home. I am not a Villar supporter but taken advantage, I want to meet many Presidential Candidate too. To know and listen to them as like the children in DON MARIANO MARCOS ELEM SCHOOL I never know their real objectives of running this coming ELECTION if they truly serve people or just to betray their own country fir their own sake. But what every they on us I hope we never let it happen, we Filipino are worth dying for who are they to magnifies us. People wake up! Please do not anyone would step us to devastation. Please pray this coming that people will choice the right leader not to choice for they are paid of something. Don’t sacrifices our whole life with just a 1 kilo of rice. Thank you I hope this article of mine will help you realize something.
Sunday, February 14, 2010
Ang Mukha ng Umaga
" Walang sino mang tao ang makakapagbago sa anyo ng kinabukasan, kundi ang taong naghahangad ng mabuting bukas"
"Clue"
Buwan ng Agusto taon ng kasalukuyan. Isang tahimik na umaga ang bumati sa batang manlilimus na si Crispin, walong taon at ang gawain ay magnakaw at manlimos sa daan. Sa pagising niya ay agad niyang aatupagin ang lima niyang kapatid at ang kanyang batugang ama na walang ginawa kundi mag lasing. Ang ina naman niya ay labandera sa isang mayamang tagapangasiwa ng malaking kumpaniya na pinag-tratrabahuan ng kanyang nakakatandang kapatid. Nagsisimula ang araw ni Crispin sa daan, namamalimus kahit wala pangkain. Minsan namay nagnanakaw siya ng mga gamit sa ibang tao upang may pangtawid gutom man lamang. Ayaw man niya itong gawin ngunit kapit patalim siya, dahil upang may pang bili ng makain para sa araw-araw niyang pamumuhay. Habang abala sa pagbabanat ng buto si Crispin lage niyang inisip ang kanyang pangarap at makapag-aral ng umahon sa hirap.
Habang naka-stambay sa gilid ng kalye ay kanyang tinitignan ang mga mukha ng mga politikong isinasabit at dinidikit sa mga pader na nalalanta na at nagiging basura nalamang dahil sa hindi pa ito nakuha pagkatapos ng eleksion. Habang tulala ay pinukaw ang kanyang atension ng mga sigawan ng mga taong nagtatakbuhan patungo sa ilog ng Pasig at agad niya itong pinuntahan. Sa pagdating niya biglang bumulanta ang balita na isang bata ang nalunod sa ilog at tatlong oras na ang nakakalipas ay hindi pa rin mahanap-hanap dahil sa kapal ng basura sa ilog. Habang nagkakagulo ay nagtanong-tanong siya sa mga tao kung sino ang batang nalunod. At nang malaman niyang ang kanyang pinaka-busong kapatid pala iyon, ay agad siyang umuwi at nakita niya ang kanyang inang umiiyak dahil sa insidente nangyari. Kinabukasan ay pinaglalamayan na ang kanyang kapatid at nag-abot ng maliit na tulong ang Presidente ng Pilipinas at agad itong pinag-mayabang sa buong MUNDO ang nagawang TULONG. Matapos ang pangyayari ay PINANUKALA ng Presidente na ipinagbabawal na raw ang tumura sa gilid ng ilog at kung sino ang lalabag ay makukulong nga habang buhay ngunit marami ang tumutol nito sa pagkat hindi naman sinabi ng pangulo kung saan sila LILIPAT ng tirahan. Hindi naging BABALA sa mga tao ang nangyaring yun, datapwat marami ang naghihirap ay dumadami pa ang tumitira sa gilid ng ilog kaya sila Aling Teodora ay lumipat nalang sa ilalim ng tulay dahil napaka-ingay na ng lugar.
Ang nakakatandang babaing kapatid ni Crispin na si Sisa ay umuwi ng pilipinas dahil sa pagmamaltrato ng kanyang amo sa labas at illegal ang gamit na papelis. Kaya naisip ni Crispin na ito pala ang plano ng gobyerno sa pilipinas na maging ALIPIN sa ibang bansa at umuwing LUHAAN. Pagkalipas ng ilang araw ay nagkasakit ang kapatid ni Crispin dahil sa pagkain ng expired na sardenas at agad nila itong dinala sa pribadong hospital, dala-dala ng ina ni Crispin ang isang I.D. na nagpapatunay na siya ay suportado ng pamahalaan at nagbabakasakaling makadeskwento sa bayaran ng hospital. Sa pagdating nila ay hindi agad sila pinansin ng mga taga pangasiwa ng hospital [Nurse, Doctor.]dahil kita sa mga mukha nila na mahihirap sila. Mmabuti nalang ay may isang butihin Doctor ang naka pansin sa kanila at agad silang tinulungan. Tanging ang dala-dalang I.D. ang ina ni Crispin ang pera nila, ngunit hindi ito tinanggap sapagkat wala daw pundo ang gobeyerno. Mahigit sumpong libu ang kailangan nilang pera. Hindi nila kaya itong bayaran at kahit pa mangutang sila ay wala rin naman silang kautangan, kaya naisip ng ama ni Crispin ang magnakaw. Sumakay siya ng taxi at agad tinutukan ang driver ng patalim at hi-hold-up ito, walang magawa ang taxi driver kundi ibigay ang pera sa ama ni Crispin. 8, 545 pesos lamang ang nakuha ng ama ni Crispin kaya may kulang pa na 1, 455 sinubokan niyang mang-holdup sa sumunod na araw ngunit napaghandaan na pala ng mga taxi driver ang ganitong pangyayari kaya nahuli at nakulong ang ama ni Crispin.
Wala na ang kanilang tanging pag-asa kaya nangutang na alang ang ina ni Crispin sa amo niyang babae kapalit ang pagtratrabaho ng kanyang anak na si Sisa na libre. Pumayag naman si Sisa pinautang sila ng pera.
Kanilang nabayaran din ang kulang nila sa hospital at bumalik ang buhay sa dati na matiwasay. Isang hapon pagkatapos maglaro ni Crispin at ang kanyang mga kaibigan, ay nanuod sila ng balita sa TV dun sa mag-asawang Elias at Salome. Napansin ni Crispin na gumagamit ng wikang English ang mga taong nasa balita lalo na sa konseho, hindi nila ito maintidihan kasi hindi sila nakapag-aral ngunit patuloy pa rin silang nanunuod. Kaya naisip ni Crispin na gumagamit ng wikang english ang mga taong nasa konseho o politiko dahil upang gawing mangmang ang mga taong walang pinag-aralan.
Isang araw pagkagising ni Crispin mula pagkatulog ay nakita niyang itinatapon ng ina ang mga supot ng basura kasali na ang kanyang mga laruan. nagalit si Crispin dahil sa mga laruang tinapon sa ilog. Agad siyang tumalon sa ilog at hinanap at mga supot ng laruan. Hinanap niya itong hanggang makarating siya sa ilalim ng tulay. Napansin ni Crispin mahina pala ang pundasyon ng tulay at maaring gumuhu nalang bigla kaya agad siyang umalis doon. Pagbalik niya ng bahay ay may bisita silang dumating. Ang kanyang Tiya Victorina pala na isang mayamang negosyante na kapatid ng kanyang ama na taga mindanao. Pagkalipas ng isang buwan ay uuwina ang kanyang Tiya Doña Victorina kaya humuling siyang sumama nalang sa mindanao at mag-aral. Pumayag naman ang Tiya Doña Victorina ni Crispin kaya masaya siyang nagpaalam sa kanya ina. Sa pag-sakay niya ng barko ay habang pumipila ay napansin ni Crispin na may babaeng pinipilit isakay ang mabibigat na bagahi, kaya lang overloaded na ang barko. Kahit pilit siyang hinarangan ng mga guardya ay pinipilit pa rin niya ang kanyang delikadong paraan. Habang nagkakagulo inabutan ng babae ng pera ang lalaking nangangasiwa ng barko at pinayagang ikarga ang mga bagahe nito. Ilang araw din ang kanilang biyahe at dumating naman sila ng ligtas. Sa pagdating ni Crispin sa Davao ay masaya siya dahil tahimik at mababait ang mga tao dito.
Ilang taong din ang nakalipas at hindi lubos ma-isip ni Crispin na natapos na niya ang koleheyo. Kaya na-isipan siyang umuwi ng Pasig ngunit nagbabala ang taga media ng may malakas na bagyo na ang pangala'y ab'don (Abbadon) na sumira at hinagupit ang buong Luzon na sumira ng mariming establishimento at pumatay ng 2,708,609 katao. Maswerte na man dahil buhay pa ang pamilya ni Crispin. Nagpadala ng e-mail ang kanyang ina tungkol sa kanilang kalagayan sa nakalipas na ilang taon. Ang nakakatandang kapatid ni Crispin ay nalulung sa druga, at si Sisa namay nabaliw dahil ginahasa ng kanyang malupit na among lalaki at napatay ng kanyang among babae. Ang kanyang ama namay napatay sa baha dahil sa pag-ligtas ng kanyang mga kapatid at ang ina niya ay nakapag-asawa ng iba. Kaya hiling kanyang ina na huwag nalang siyang umuwi dahil pupunta na ang kanyang ina sa ibang bansa dhail nakapag-asawa ito ng americano. Nang malaman ni Crispin ang nangyari ay umiyak siya ngunit hindi siya nawalan ng lakas na loob. Kinataggalan dahil sa hirap ng buhay sa Pilipinas ay na sayang pa rin ang pinag-aralan ni Crispin si koleheyo na Nursing dahil wala siyang napasokang trabaho. Hindi na siya pweding humingi ng tulong sa kanyang Tiya Victorina dahil magatal na itong pumanaw dahil sa tanandaan at sa sakit na high blood. Kaya naisipan siyang mag-abroad at mag trabaho sa isang constracsion site sa Oslo, noong 22 ng July 2010.
~ wakas ~
Laman ng Novela
Ang laman ng Novelang ito ay maaaring maging mukha o kahinat-an ng Pilipinas sa darating pang mga taon kundi natin pangalagaan ang kailkasan at ayusin ang pagpili ng mga bagong opesial ng bansa. Nais kung ihatid sa mga bumabasa na hindi lang ang malalaki ang may kayang sumira sa ating lipunan kundi tayon ding maliliit ng pasaway sa lipunan.
Sana'y maging inspirasyon itong novelang ito para sa ikina-uunlad ng bansa.
Para sa mga bumabasa
Ang novelang ito ay hindi panira sa isang tao o politiko. Ito ay isang likhang isip lamang na hango sa totoong pangyayari sa kasalukuyang panahon.
Salamat po sa mga nag bigay inspirasyon sa akin na mag sulat.
"Clue"
Buwan ng Agusto taon ng kasalukuyan. Isang tahimik na umaga ang bumati sa batang manlilimus na si Crispin, walong taon at ang gawain ay magnakaw at manlimos sa daan. Sa pagising niya ay agad niyang aatupagin ang lima niyang kapatid at ang kanyang batugang ama na walang ginawa kundi mag lasing. Ang ina naman niya ay labandera sa isang mayamang tagapangasiwa ng malaking kumpaniya na pinag-tratrabahuan ng kanyang nakakatandang kapatid. Nagsisimula ang araw ni Crispin sa daan, namamalimus kahit wala pangkain. Minsan namay nagnanakaw siya ng mga gamit sa ibang tao upang may pangtawid gutom man lamang. Ayaw man niya itong gawin ngunit kapit patalim siya, dahil upang may pang bili ng makain para sa araw-araw niyang pamumuhay. Habang abala sa pagbabanat ng buto si Crispin lage niyang inisip ang kanyang pangarap at makapag-aral ng umahon sa hirap.
Habang naka-stambay sa gilid ng kalye ay kanyang tinitignan ang mga mukha ng mga politikong isinasabit at dinidikit sa mga pader na nalalanta na at nagiging basura nalamang dahil sa hindi pa ito nakuha pagkatapos ng eleksion. Habang tulala ay pinukaw ang kanyang atension ng mga sigawan ng mga taong nagtatakbuhan patungo sa ilog ng Pasig at agad niya itong pinuntahan. Sa pagdating niya biglang bumulanta ang balita na isang bata ang nalunod sa ilog at tatlong oras na ang nakakalipas ay hindi pa rin mahanap-hanap dahil sa kapal ng basura sa ilog. Habang nagkakagulo ay nagtanong-tanong siya sa mga tao kung sino ang batang nalunod. At nang malaman niyang ang kanyang pinaka-busong kapatid pala iyon, ay agad siyang umuwi at nakita niya ang kanyang inang umiiyak dahil sa insidente nangyari. Kinabukasan ay pinaglalamayan na ang kanyang kapatid at nag-abot ng maliit na tulong ang Presidente ng Pilipinas at agad itong pinag-mayabang sa buong MUNDO ang nagawang TULONG. Matapos ang pangyayari ay PINANUKALA ng Presidente na ipinagbabawal na raw ang tumura sa gilid ng ilog at kung sino ang lalabag ay makukulong nga habang buhay ngunit marami ang tumutol nito sa pagkat hindi naman sinabi ng pangulo kung saan sila LILIPAT ng tirahan. Hindi naging BABALA sa mga tao ang nangyaring yun, datapwat marami ang naghihirap ay dumadami pa ang tumitira sa gilid ng ilog kaya sila Aling Teodora ay lumipat nalang sa ilalim ng tulay dahil napaka-ingay na ng lugar.
Ang nakakatandang babaing kapatid ni Crispin na si Sisa ay umuwi ng pilipinas dahil sa pagmamaltrato ng kanyang amo sa labas at illegal ang gamit na papelis. Kaya naisip ni Crispin na ito pala ang plano ng gobyerno sa pilipinas na maging ALIPIN sa ibang bansa at umuwing LUHAAN. Pagkalipas ng ilang araw ay nagkasakit ang kapatid ni Crispin dahil sa pagkain ng expired na sardenas at agad nila itong dinala sa pribadong hospital, dala-dala ng ina ni Crispin ang isang I.D. na nagpapatunay na siya ay suportado ng pamahalaan at nagbabakasakaling makadeskwento sa bayaran ng hospital. Sa pagdating nila ay hindi agad sila pinansin ng mga taga pangasiwa ng hospital [Nurse, Doctor.]dahil kita sa mga mukha nila na mahihirap sila. Mmabuti nalang ay may isang butihin Doctor ang naka pansin sa kanila at agad silang tinulungan. Tanging ang dala-dalang I.D. ang ina ni Crispin ang pera nila, ngunit hindi ito tinanggap sapagkat wala daw pundo ang gobeyerno. Mahigit sumpong libu ang kailangan nilang pera. Hindi nila kaya itong bayaran at kahit pa mangutang sila ay wala rin naman silang kautangan, kaya naisip ng ama ni Crispin ang magnakaw. Sumakay siya ng taxi at agad tinutukan ang driver ng patalim at hi-hold-up ito, walang magawa ang taxi driver kundi ibigay ang pera sa ama ni Crispin. 8, 545 pesos lamang ang nakuha ng ama ni Crispin kaya may kulang pa na 1, 455 sinubokan niyang mang-holdup sa sumunod na araw ngunit napaghandaan na pala ng mga taxi driver ang ganitong pangyayari kaya nahuli at nakulong ang ama ni Crispin.
Wala na ang kanilang tanging pag-asa kaya nangutang na alang ang ina ni Crispin sa amo niyang babae kapalit ang pagtratrabaho ng kanyang anak na si Sisa na libre. Pumayag naman si Sisa pinautang sila ng pera.
Kanilang nabayaran din ang kulang nila sa hospital at bumalik ang buhay sa dati na matiwasay. Isang hapon pagkatapos maglaro ni Crispin at ang kanyang mga kaibigan, ay nanuod sila ng balita sa TV dun sa mag-asawang Elias at Salome. Napansin ni Crispin na gumagamit ng wikang English ang mga taong nasa balita lalo na sa konseho, hindi nila ito maintidihan kasi hindi sila nakapag-aral ngunit patuloy pa rin silang nanunuod. Kaya naisip ni Crispin na gumagamit ng wikang english ang mga taong nasa konseho o politiko dahil upang gawing mangmang ang mga taong walang pinag-aralan.
Isang araw pagkagising ni Crispin mula pagkatulog ay nakita niyang itinatapon ng ina ang mga supot ng basura kasali na ang kanyang mga laruan. nagalit si Crispin dahil sa mga laruang tinapon sa ilog. Agad siyang tumalon sa ilog at hinanap at mga supot ng laruan. Hinanap niya itong hanggang makarating siya sa ilalim ng tulay. Napansin ni Crispin mahina pala ang pundasyon ng tulay at maaring gumuhu nalang bigla kaya agad siyang umalis doon. Pagbalik niya ng bahay ay may bisita silang dumating. Ang kanyang Tiya Victorina pala na isang mayamang negosyante na kapatid ng kanyang ama na taga mindanao. Pagkalipas ng isang buwan ay uuwina ang kanyang Tiya Doña Victorina kaya humuling siyang sumama nalang sa mindanao at mag-aral. Pumayag naman ang Tiya Doña Victorina ni Crispin kaya masaya siyang nagpaalam sa kanya ina. Sa pag-sakay niya ng barko ay habang pumipila ay napansin ni Crispin na may babaeng pinipilit isakay ang mabibigat na bagahi, kaya lang overloaded na ang barko. Kahit pilit siyang hinarangan ng mga guardya ay pinipilit pa rin niya ang kanyang delikadong paraan. Habang nagkakagulo inabutan ng babae ng pera ang lalaking nangangasiwa ng barko at pinayagang ikarga ang mga bagahe nito. Ilang araw din ang kanilang biyahe at dumating naman sila ng ligtas. Sa pagdating ni Crispin sa Davao ay masaya siya dahil tahimik at mababait ang mga tao dito.
Ilang taong din ang nakalipas at hindi lubos ma-isip ni Crispin na natapos na niya ang koleheyo. Kaya na-isipan siyang umuwi ng Pasig ngunit nagbabala ang taga media ng may malakas na bagyo na ang pangala'y ab'don (Abbadon) na sumira at hinagupit ang buong Luzon na sumira ng mariming establishimento at pumatay ng 2,708,609 katao. Maswerte na man dahil buhay pa ang pamilya ni Crispin. Nagpadala ng e-mail ang kanyang ina tungkol sa kanilang kalagayan sa nakalipas na ilang taon. Ang nakakatandang kapatid ni Crispin ay nalulung sa druga, at si Sisa namay nabaliw dahil ginahasa ng kanyang malupit na among lalaki at napatay ng kanyang among babae. Ang kanyang ama namay napatay sa baha dahil sa pag-ligtas ng kanyang mga kapatid at ang ina niya ay nakapag-asawa ng iba. Kaya hiling kanyang ina na huwag nalang siyang umuwi dahil pupunta na ang kanyang ina sa ibang bansa dhail nakapag-asawa ito ng americano. Nang malaman ni Crispin ang nangyari ay umiyak siya ngunit hindi siya nawalan ng lakas na loob. Kinataggalan dahil sa hirap ng buhay sa Pilipinas ay na sayang pa rin ang pinag-aralan ni Crispin si koleheyo na Nursing dahil wala siyang napasokang trabaho. Hindi na siya pweding humingi ng tulong sa kanyang Tiya Victorina dahil magatal na itong pumanaw dahil sa tanandaan at sa sakit na high blood. Kaya naisipan siyang mag-abroad at mag trabaho sa isang constracsion site sa Oslo, noong 22 ng July 2010.
~ wakas ~
Laman ng Novela
Ang laman ng Novelang ito ay maaaring maging mukha o kahinat-an ng Pilipinas sa darating pang mga taon kundi natin pangalagaan ang kailkasan at ayusin ang pagpili ng mga bagong opesial ng bansa. Nais kung ihatid sa mga bumabasa na hindi lang ang malalaki ang may kayang sumira sa ating lipunan kundi tayon ding maliliit ng pasaway sa lipunan.
Sana'y maging inspirasyon itong novelang ito para sa ikina-uunlad ng bansa.
Para sa mga bumabasa
Ang novelang ito ay hindi panira sa isang tao o politiko. Ito ay isang likhang isip lamang na hango sa totoong pangyayari sa kasalukuyang panahon.
Salamat po sa mga nag bigay inspirasyon sa akin na mag sulat.
Saturday, January 9, 2010
Selos
Narito ako nakatingin sa iyo ngumingiti habang tinitignan ang mga mata mo. Nakikita kita na may kasamang iba, hawak ang kamay niya masaya kayong nagsasama. Kaibigan mo ako ngunit bat ganito nasasaktan ako. Tila di madali itago ang ngiti pag nahahalikan ang iyong mga labi. Ano ba ang magagawa para din na lumuha, Isisigaw ka bas a madla? Habang sa iba ka tulala?
May karapatan ba, na agawin kita na hindi mo alam ang aking pag-sinta. Pano ko hahamakin ang pa-ibig na di akin, uupo na nalang ba at itago ang mata sa tuwing nalalaman kong siya ang kasama?
Habang lumilipas ang oras akoy nababalisa sapagkat hindi kita kasama, ayon kayakap kaniya pusoý lumuluha.
Nasay iyong nakikita ang selos sa kin mga mata nais kong ipadama ang tunay na pagnanasa.
May karapatan ba, na agawin kita na hindi mo alam ang aking pag-sinta. Pano ko hahamakin ang pa-ibig na di akin, uupo na nalang ba at itago ang mata sa tuwing nalalaman kong siya ang kasama?
Habang lumilipas ang oras akoy nababalisa sapagkat hindi kita kasama, ayon kayakap kaniya pusoý lumuluha.
Nasay iyong nakikita ang selos sa kin mga mata nais kong ipadama ang tunay na pagnanasa.
Subscribe to:
Posts (Atom)