Ang Prophecy

Ang Dios nag-ingon kanako, mao kini ang akong ipakita nimo. Kining mga butanga akong buhaton ug mag pangihitabo kini, arun makita mo ang akong kagamhanan ug tungod ani imo kung daygon. “Bisan kinsa pa ka wala kay katarungan nga muhukom sa isa ka tawo. Kay kung mag hukom ka sa uban apan nagbuhat ka usab sa ilang gibuhat, gihukman mo ang imong kaugalingon.” Ingon sa Dios. Nakita ko na walay tao ang ning kalibutana na may gahum kung asa ka ibuhtan sa Dios, kung ilabay ba ka sa imperno o sa ibayaw ka sa langit. Busa bisna kinsa pa man ang tawo ning kalibutan ang may gahum sa pag buot sa kinabuhi sa tao. Wala siyay katungod na mopatay ug mo sulti na imong kinabuhi mo padulong sa imperno. Apan kitang tanan makita sa atong mga buhat. Unya ang tawo bisan unsa pa siya ka taas mabuhi aning kalibutana kung ang iyang mga buhat dili maayo dili siya pasindungan ug mahanaw nalang siya ug hikalimtan. Ambot lang kung unsa ang pasabot sa Ginoo sa iyang gisulti kanako ana siya sa ikaw napulo na tuig. Wala ko na sugod kung kanus-a ba jud ang esksaktong adlaw kay naggamit man siya ug sambingay arun mag-lisud ko ug sabot. Pero mao kini ang akong nasabtan sa iyang mga sabingay. May Isa ka tawo na gibilango sa isa ka lugar sa middle east, ug gi-ignan siya nga paliton siya sa Diyos kay ang mga hari sa palibut sa nasud gipalibutan nila ang maong nasura ug ila kining gyerahon ug ma buntog nila niking nasura. Ug dakpon nila ang Hari ug ilan kining ikulong na bisan pa maki-away pa siya dili siya modaug. Kay mao kini ang sugo sa diyos. Apan sa dili pa na mahitabo aduna nay tao nga gisugo sa Dios arun pagpalit sa mga tawo nga luwason pa sa DIOS. Kini nagpasabot na bisan pa sa sa tunga sa pag-buntog sa Dios sa mga tawo aduna pa siya panahon nga mo palit sa ug balay, uma, ug katawhan. Nag-Ingon ang Ginoo nga akong gitalikdan ang akong mga katawhan, kay ila kong gitalikdan ug gisalikway ko sila.Ang pinangga kong katawhan gitugyan ko sa ilang mga kaaway. Nasuko jud pag ayo ang Ginoo sa maong nasud kay iya mang gitugyan sa mga danghang pangulong langyaw ang paglaglag sa iyang kaparasan. Ug mahugnog ang ilang pang-ekonomiya kay ana ang Ginoo “Nagpugas ug tirgo ang akong mga katawhan apan sampinit lang ang ilang ma-ani. Naghago sila pag-ayo apan wala silay mapupu, tungod sa akong kasuko.” Ana ang Dios. Unya nag-gitom ang maong nasud nga gi-laglag sa Dios ug 180,00o ka pili nga mga sundalo apan gi-ignan sila nga “Ayaw kamo pakig-away sa inyong mga kadugo. Pauli kamo tanan sa inyo. Kini nag pag-bout sa Ginoo.” Apan gi-ingon sa Ginoo. “Ayaw kahadlok kay gilukat ko na ikaw; gipili ko ikaw ug ikaw akoa na. MAg uban ako kanimo inig latas mo sa katubigan, ug dili ka malumos inigtabok mo sa mga suba; inig-agi mo sa kalayo dili ka mapaso o lamyon sa siga niini, Kay ako ang Ginoo nga imong Dios, ang Balaang Dios nga mgaoy nag luwas kanimo. Gitugyan ko ang Ehipto ingon nga lukat kanimo. Ang Etopia u gang Sheba ingon nga ilis kanimo. Gimahal ko ikaw, gipasidunggan ug gihigugma; naghatag akog mga tawo tumbas sa imong kinabuhi. Busa ayaw kahadlok kay nag-uban ako kanimo; Ingnon ko ang amihanan, ihatag sila kanako’ ug sultihan ko ang habagatan, ayaw sila ug pugngi; dad-a ang akong mga anak gikan sa halayo ug sa kinasuokan s kalibutan; sila ang akong katawhan nga pinili; gibuhat ko sila alang sa akong himaya. Ug ang katapusan taas kaayo ni na pulong pero ang akong na bastan lang kay gi-silutanan ang maong nasud, grabe ang kamatay ug ka gutom. Sa sulod sa nasud apan katong nakalingkawas nag kurug ug wala nay kusog sa kahadlok. Gipakita s Ginoo ang iyang gahum sa tawo ug nagmadaugon siya sa tanan niyang buhat. Kining tanan nakong gisulat mga pulong kini nga nag pakita nga ang Ginoo balaan ug gamhanan. Wala ko ni gibuhat lang kundi iyang kining mga pulong. Wala koy igu nga kaalam arun sa paghisgut aning butanga mao bisan akong naglibug sa gusto ipakita sa Ginoo apan kung unsa man kini. Ang Diyos ang matuman.